iStanbul, Moscow, Barcelona, New York!

tekirdağa yağmur yağar, bana damla damla sen... sel olur... sen olur koprülerden çok geçtik, belki aynı köprüdenden ayrı ayrı aynı dağlarda yürüdük, zamanlar farklıydı bazen bazen aynı zamanlarda, farklı dağlarda yağmur yağar bazen alev alev kör duğüm olmuş duman duman merak ettim işte bazen sokakları merak ederim bazen sokağın çoçuklarını bazen seni, bazen içimdeki beni basen yagmur yerine ben yagarım, bazen yagmur benim yerime bazen o eser deli, bazen ben işte öyle tekirğa bir yağmur yağar sen korkar ağlarsın ben ıslanırım

yağmurlar biriktirdim gözyaşlarına hani dolu dolu yağsın, dolamayan yerlerine eksik kalan bahara baharlarına sakladım çelimsiz ellerimle sana topraklar getirdim... hafif erkenden ıslanmış birikmiş yamurlarla. üzülme teselli et, kendi kendini bak karanlıktan-aydınlığa ipten de olsa bir köprü attım yüreğine taa dipten derine seni bile inemediğin yerlerine gülüşüne gemler vurmuşsun, belkide ıssız yüreğine papatlar da koparımsa yok hani yaa sana seni mutlu etmek, can almaya benziyor bu aralar nedense... ve yaz ortasında kışa bir hazırlıktır seni beklemek yani 20 sinde ölüme hazırlanmak gibi pekte güçlü olmasada, güneş güneştir adına sen kış güneşi de, ben hazırlık ya son bahardır hayat ya da ilk ilkler hep özeldin yalanından yola çıksan dolansan gezsen ve yine kendine gelsen ilk bakışını bir görebilseydin diyorum ara ara hani kendine, kendi gözlerinden bir bakabilseydin birikmiş kar taneleri olur ağlardın yitik bitmiş hallerine artık ne papatlar alasım ne de koparasım var yağmurlar