Karların bile kıskandığı kadar beyazdı teni, gece öykünürdü kapkara gözlerine, bazen utanır sırasını hemen salardı gündüze.Güneş hiç parlamamıştı onun çoçuk çoçuk atan yüreği kadar ve hiç bir şair yada yazar güzel cümle kurmamşış yada yazamamıştı yada ben okumamıştım tek bir cümle onun kelime kelime güzel sözleri kadar.Hiç bir yağmur o kadar duygulu ağlamamıştı ve hiç bir kardelen o kadar asi ve asil doğmamıştı henüz.Öyle ya koca koca dağların en tepesinde bir kartanesinin saflığıydı belki tüm benliği.Hiç bir dere akmamıştı onun gözlerinde durmayacakmısına hüzün hüzün, ne çakıl taşları vardı ne yuvarlanmış taşlar. Nede içinde yüzen allarmı dersin beyazlar mı dersin balıkları, sadece dilekleri ve umutları belki' Kim bilir? Belki hüzünden serpilmis yuvarlamsı taşlar gibi küçük yüreği. Kim bilir? Elleri yıldız yıldızdı, her bir parmağı her ucu bir hayat her bir bakışı gülden nadideydi ve zamanın donduğu andı.Güldümü gün olur bahar olur açardı tüm güller gamze gamze olurdu yanakları çu
#swordali #A. Ali Kılıç some Russian, Turkish, Spanish, English blog