iStanbul, Moscow, Barcelona, New York!

okurken yandı ellerimde mektubun ıslanarak geçti gözlerimden cümleler hani derler ya 'film şeridi gibi' aktı gitti içimden sahneler. okurken yandı ellerimde kağıt siyaha boyandım küllerinden karalandım karardım yandım işte öldü ateşe yanan pervaneler. yandı kalp yandı tarih yandı aşk her ne varsa zamanda genzime kaçan duman. yandı şehir yandı gece yandı ay eridi kalbimde kelepçeler. okurken mektubunu yandı kalbim yandı derinlerde bir yer harf harf yandı kalbime yazdığın cümleler. cekirge

saclarından almıştı gozlerinin rengini ikiside zifiri karanktı. her bakışı el ele tutuşturulmu$ bir ayrılıktı

Zamanın amansız sarkacında bekleyişlerimin adını arıyorum... Yavaş yavaş öğreniyorum, yokluk ve acı nedir... Yavaş yavaş .... İyi ki varsın... Düşün ki enkaz yığını bir kentim... Kimsenin yolunu bilmediği uğramadığı bir kent... Ya da hücredeyim... Ne çok isterdim kavgam için ölmeyi Şimdi bir kentin ortasında çığlık çığlığayım... İster duy ya da hiç duyma.... İyi ki varsın, çünkü F tipi yalnızlığımsın.... Senden yana çizdiğim yollarım çıkmaz sokak... İyi ki varsın, çünkü arayışları öğreniyorum, Kendimi yitirip yitirip sende arıyorum, bulmak için değil... Acıyı öğreniyorum... ve bu acı beni olgunlaştırıyor... alıntıdır alın teridir tam yeridir

Didou Nana Oropa ardzo arti varen Çkim iveri nçari çkvaşa Miordini miçkutu do Goytiroku ma si çkvaşa Miordini miçkutu do Didou do na ni na Huriyadas çima ndğasu Skani mamulyas makipginam Kankaleşa gamkomile Vaşilebu taşi rina Kankaleşa gamkomile Didou do na ni na Seri do ndğaşi arti mapu Skani şaras ginocinepu Skani dudi midamiğuru Şkvak kargi mokileku Skani dudi midamiğuru Didou do na ni na Ah orapa si ncgiri ndğaşi Guri muço domixaşi Seri iri şeni seriren do Kukumela naku ndğaşi Seri iri seriren do Didou do na ni na Kazım Koyuncu anaısına

Bir papatya tarlası düşün.İlkbahar ayı.Ve sen onun yanından geçen yolda yürüyorsun.Ve o papatya tarlasında bir papatya dikkatini çeker.Binlercesinden birisidir, ama sen onun yanına gidersin.Onda seni çeken bişeyler vardır.O papatyayaı olduğu yerden koparırsın. Sadece senin olsun istersin.Sadece senin öleceğinidüşünmeden ve gidersin o tarladan içindeki şiddetin durduramadığı bir benciliktir ama bir o kadar güzel ve hapsedici.TUTKU bu olsa gerek... Yine o tarlanın kenarındaki yoldayürüyorsundur. Yine milyonlarcası arasından bir tanesi seni çeker. Yaklaşırsın yanına.Gözlerin başkasını görmez olur o an.Onun için herşeyi yapmak istersin.Dokunmak istersin, dokunamazsın..Orda onunla ölmek istersin.Ama birden hafif bir rüzgar eser ve bir başka güzel çiçek kokusu gelir burnuna.Dayanamazsın onun kokusuna unutturur herşeyi bir anda ve o kokunun geldiği yöne gidersin. Diğer papatya orda kalmıştır.Yüreğinin bir kenarında...Paylaşılmamış birçok şey vardır.Unutamaz belki ama geri de dönemezsin ona.AŞ