adını arıyorum

Zamanın amansız sarkacında bekleyişlerimin adını arıyorum...
Yavaş yavaş öğreniyorum, yokluk ve acı nedir...
Yavaş yavaş ....
İyi ki varsın...
Düşün ki enkaz yığını bir kentim...
Kimsenin yolunu bilmediği uğramadığı bir kent...
Ya da hücredeyim...
Ne çok isterdim kavgam için ölmeyi
Şimdi bir kentin ortasında çığlık çığlığayım...
İster duy ya da hiç duyma....
İyi ki varsın, çünkü F tipi yalnızlığımsın....
Senden yana çizdiğim yollarım çıkmaz sokak...
İyi ki varsın, çünkü arayışları öğreniyorum,
Kendimi yitirip yitirip sende arıyorum, bulmak için değil...
Acıyı öğreniyorum...
ve bu acı beni olgunlaştırıyor...

alıntıdır alın teridir tam yeridir