çok zaman olmuş yürümeyeli yorgun düşmüş halimi görmüyeli kurumuş dilimdeki susuzluğun kıraçlığını bedenimdeki yoksunluğun içedönüklüğünü ve anlıyor insan bitikken suyun, sevginin, tokluğun senin, benim, güneşin, yürüyebilmenin dizlerinde takatinin gözlerindeki umudun tadını belkide paylaşmak bu olsa gerek kendinle bir lokma açlığı paylaşıyorsun sonunda kendini sadece kendini buluyorsun ...