ey Oruç tut bizi

çok zaman olmuş yürümeyeli
yorgun düşmüş halimi görmüyeli
kurumuş dilimdeki susuzluğun kıraçlığını
bedenimdeki yoksunluğun
içedönüklüğünü
ve anlıyor insan
bitikken
suyun, sevginin, tokluğun
senin, benim, güneşin, yürüyebilmenin
dizlerinde takatinin
gözlerindeki umudun tadını
belkide paylaşmak bu olsa gerek
kendinle bir lokma açlığı paylaşıyorsun
sonunda kendini sadece kendini buluyorsun
...