Vuslat, Kavuşma Vakti

Nereden başlanır bilinmez...
Ölüm hak !
Doğmak hak!
Hepsi Haktan, hepsi yoktan ....
`Dikim nakim tej bir nakim!`
Derme çatma evimiz,  şimdiki kaç köşke bedel kimbilir.
Bahçesinde erikler, elmalar, domatesler, çilekler vardı.
Tavuklarımız birde vakitsiz öten horozlarımız vardı.
Hediye annemin kovaladığı, Bahaddin  babamın getirdiği kedilerimiz vardı
Bizi ve  bir çok kişiyi dolandıran  alçak Fevzi YILDIZ ve çetesi vardı.
 (Hakkılarımızın  hepsi haram olsun! iki dünyada elim yakasında olsun. Amin)
Ama çok güzel komşularımız da vardı.
İstanbul kar boran: yeni doğum yapan Samsunlu Gülbeyaz teyzem vardı.
Çatısı uçan evimizden bizleri alip, bize evini  ve dahası yüreğini açan güzel insan!
Her derdimize koşan Elif Teyze, kardeşleri  İbrahim ve Şevket birde  Elif teyzenin eşi Yusuf Abi....
Kötü insanlar elbet vardı ama iyiler daha çoktu.
Hırsızlık ayıp,  fakirlik utunulacak şey değildi.
Alevi, Sünni dostlarımız vardı.


Ve dahi
Tokatlı Esma Çoskun teyzem, Murat Çoskun amca vardı
Şimdi çocukları emanet bize...
Ardahanlı Kibar Güven amca ve eşi
Dünyalar güzeli Karslı Paşa amcam vardı.
Trakyalı okul müdürüm Murat hocam
Bulgaristan göçmeni kar saçlı İbrahim hocam
Muşlu çok derin Şefket hocam
daha niceleri heyhat

Ve
Mahinur nenem: ah güzeller güzeli nenem, 10 yıl oldu annemi yetim bırakalı!
Ey Zekiye teyzem: ya sen 30 yaşlarınında bahar yaşlarında bizleri bırakıp gideli kaç yıl oldu.
Gidişin hala dün gibi.
Üzülme Alim derdin ya..." -teyzen iyi olacak diyordun"...
Ali dedem bizi başsız bırakalı kaç yıl oldu.
Ah kalbim, ah sol yanım, kaç çocuğu yetim bıraktın Kemal eniştem?
Kimleri yetim, kimleri sensiz bıraktın?
Emine teyzemi, anne yarımı nasılda sensiz koydun gittin!
Kırkını okutup yanına geleceğini bilen Muhlis komşun ne mübarek çıktı.
Ya çok uzaklarda ki Musa amcam ve  genç oğlu Enser kuzenim
Ya Selim amcamın 20 yaşlarındaki  Hopalin Tümen KILIÇ~i


Hoşdere bahçemizdeyiz.....
anneannem Mahinur hatun var,  yer yatagında bahçede yatan Ali dedem.
Teyzemler, eniştem .... 10 yıl kim bilir daha fazla belkide 15 yıl~
Yeşil telefomuz evde acı acı çaldı
`-Rasim Enişte Hakka yürüyor` dediler/
-Habriniz var mı dediler!!
Nasıl dualar, feryatlar havalandı, gül kokulu bahçemizden/
Sonra sıra sıra gitti kaç sevgili senden evvel Rasim Eniştem.
Ama bak sevgili Rasim Eniştem" çocukların kaç kişiye kol kanat geriyorlar"
Hepsinin güzel bir ailesi ve çok sevdikleri birileri var etraflarında.
Elbet her acıyı ve mutluluğu sırası geldiğinde hepimiz tadacağız.
Gözümün önüne geliyor köyden gelişiniz
Sonra senin sökülen çivileri keserle düzeltip; kocaman bir yuva kuruşun
her ekmegini kazandığında- kuruş kuruş
her alın teri döktüğinde- kurşun kurşun
pek gülmezdi yüzün
kim bilir?
belkide doğduğun toprakların özlemindendi.
kim bilir?
kaç çocuğun yükünün ağırlığındandı

ama alnı açık, şerefli bir adam olarak  bu nahoş dünyadan göçtün gittin.
şu gökkubbede hoş bir sada bırakıp gittin.
Mekanın cennet olsun  eniştem...
Nur içinde yat.
Seni özleyeceğiz.

Elimizdekilerin değerini kaybetmeden  bilmek ümidiyle...


Ali KILIÇ
22.01.2015

Bu kent arkandan gelecektir.