iStanbul, Moscow, Barcelona, New York!

Mevsimsiz kar Bir dağ yangini içerim Deli mayınlar döşenir damarlarıma Kınsız bir öfke düşer yoluma Beni benden aşırır Mevsimsiz kar yağar Taştan demirden içeri Ak ellerini uzat Ellerini ellerime bırak emir ali yağan

swordali SwordaliSWOrdaliSWORDAliSWORdALi

Yeni bir ülke bulamazsin, baska bir deniz bulamazsin. Bu kent arkandan gelecektir. Sen ayni sokaklarda dolasacaksin. Ayni mahallede kocayacaksin. Ayni evlerde kir düsecek saçlarina. Dönüp dolasip bu kente geleceksin sonunda. Baska sey umma!" ani haraberinden swordali Ali Kılıç

aşk her zaman haber vermeden gelir ve hazırlıksız yakalar. çünkü aşk bir süvari baskınıdır. ne olduğunu anlamadan kargaşanın ortasında buluverirsin kendini... savaş naraları, nal sesleri arasında silahsız, korumasız, ayakların çıplak ve parlar aniden bir kılıç üzerinde bir tek darbeyle alır canını bir at başı seçebilirsin sadece hayal meyal sağrısı ter kan içinde, ağzı köpük, kulakları dik,burun delikleri kocaman açılmış süvarisi kim? niye şimdi? ve niye sen? ..." (e.y.) La amor love aşk swordali

Ozgurluk bazen kanat çırpmaktır kanattsızken martilara karsi Bazen umuttur uskudardan kiz kulesine bakarden bazen yalnızlıktır bogaza derin derin dalarken bazen yagmurdur yalnız kendine aglarken ozgurluk bazen istanbuldur bazen istanbulu ozlemek bazen bir sandelyede bile hatatinin en guzel anidir bazen suskunlugun bazen meydanlarda haykirisin bazende yalnız yapalniz kalisin ne martılari kiskan nede bagla kendini kendi ellerinde ol olabildigince kendin hayat ol istanbul ol uskudar ol sen ol ne olursan ol sen ol ozgur ol baglama kendini kendi ellerine istanbul April30, 2006 swordali Ali KILIC

Karların bile kıskandığı kadar beyazdı teni, gece öykünürdü kapkara gözlerine, bazen utanır sırasını hemen salardı gündüze.Güneş hiç parlamamıştı onun çoçuk çoçuk atan yüreği kadar ve hiç bir şair yada yazar güzel cümle kurmamşış yada yazamamıştı yada ben okumamıştım tek bir cümle onun kelime kelime güzel sözleri kadar.Hiç bir yağmur o kadar duygulu ağlamamıştı ve hiç bir kardelen o kadar asi ve asil doğmamıştı henüz.Öyle ya koca koca dağların en tepesinde bir kartanesinin saflığıydı belki tüm benliği.Hiç bir dere akmamıştı onun gözlerinde durmayacakmısına hüzün hüzün, ne çakıl taşları vardı ne yuvarlanmış taşlar. Nede içinde yüzen allarmı dersin beyazlar mı dersin balıkları, sadece dilekleri ve umutları belki' Kim bilir? Belki hüzünden serpilmis yuvarlamsı taşlar gibi küçük yüreği. Kim bilir? Elleri yıldız yıldızdı, her bir parmağı her ucu bir hayat her bir bakışı gülden nadideydi ve zamanın donduğu andı.Güldümü gün olur bahar olur açardı tüm güller gamze gamze olurdu yanakları çu

yumduğun an gözlerini, sustuğunda söylemediğin sözlerini kutsal bir ahit gibi sevdiğim kız.

gerçekler ne zamandan beri itiraf oldu bilinmez ama dün aklımın tam almadığı bir şeyi keşfettim çok uzaklardan ama çok seydiğim bir arkadaşımdan biri hayat kadının güncesini yolladı sanal ortamdaki günce tabiki ;) kadın kadındı olmasına hayatı renklendirdiği içinmi yoksa hayatından vazgeçtiği için mi ? bilinmez hayat kadınıydı adı. kadın gibi güzeldi cümleleri, içten ve samimiydi. kendi gibi. olduğu gibi ve futursuzca yazıyordu. Adı yada soyadı yoktu. Aslını sorarsanız geçen seneye kadar kendimce güzel bulduğum yazılarımı yazıyordum ve paylaşıyordum.taki gercek kadınım sandığım bir kızın bir şekilde o linki okuma anına kadar sıft bende uzaklaşsın diye digerler linkleride ben yollamıştım ya ;) şimdi düşünüyorumda ne ayıplamıştım kendimi. ne ayıp ama insan yaşadığı hayattan utanır mı ? ne yazmıştım aşklarımı, sevdiğim kadınları, ailemi, çiçeği böceği eee okuyan kımızın yorumu çok ilginçti ;) buyrun "benide listeyemi ekledin?!" sonra ben ne yaptım yazdığım tüm güncelerimi sildim

Değer miydi? Film müziği imiş. Ben beğendim buda ps çalışması ;) savrulurken rüzgarda.. tutunacak bir dal bulsam.. içime bir güneş doğsa.. derin uykulardan uyansamsen geçsen aklımdan.. çıldırsam pişman olsam... ellerin artık çok soğuk.. buz gibi..bırak git çek ellerini.. söyle değer miydii... söyle değer miydi.. gün olur herşey silinir.. gün olur yeni baştan dizlir.. gün olur gemiler geçer.. gün olur daralır boğazım düğümlenir.. değer mi söyle değer mi insan böyle bırakıp gider mi..

Ben ne kadar sussam, sen ne kadar duyarsın? Yoksun!... Kıvranıyorum! Yüzümde bıraktığın o son tebessümle karışıyorum gecenin en deli vaktine! Sözümde bıraktığın o son hecenle kurutuyorum tüm cümleleri! Sensizlik bu, senden önce iniyor her bir hücreme... İçimde bıraktığın o tek geceyle ürkütüyorum ömrümü! ... Gece bu, ömürden önce inliyor bu vakitlerde... Gidip de gelmeyecek, gelip de gitmeyecek gibi duruyordun... Üstüne titriyordum titreye titreye... Şimdi sana birikiyorum.. Sana biriktiriyorum içimin en nazlı anını!... Naz bu , bulaşmaz öyle her güne... Sana sarılmak.. Kollarında solumak istiyorum, soluksuz kalıyorum herbir isteyişte... Bu yokluk benzemiyor hiç bir ölüme... Yokluğuna mı ödül verilmiş ömrümde bilmiyorum... Kimsin nesin?.. Ben??? Deli miyim neyim?...